Tutaj powinien być opis

Siekierczyńska szkoła żegna i dziękuje Pani Dyrektor Annie Skowrońskiej

 

            W życiu każdego następuje ta nieuchronna chwila, kiedy kończy pracę zawodową. Dziś żegnamy Panią Annę Skowrońską -  nauczyciela i dyrektora naszej szkoły. Warto przy tej okazji przywołać słowa pisarza Wiktora Hugo, który stwierdził, że "Życie składa się         
z przywitań i pożegnań". Zdanie to znakomicie wpisuje się w tę sytuację.    

            Pamięcią ogarniamy minione lata, dokonujemy pewnych podsumowań. To taka chwila, która zmusza do refleksji.

            Pracę zawodową Pani Anna Skowrońska rozpoczęła w Szkole Podstawowej  w  Siekierczynie 1 września 1986 r. jako nauczyciel nauczania początkowego, po ukończeniu Studium Nauczycielskiego w Jeleniej Górze.

W 1990 r. ukończyła studia wyższe na Uniwersytecie Wrocławskim w zakresie nauczania początkowego, w 1997 r. studia podyplomowe w zakresie nauczania historii oraz  w 2000 r. kurs kwalifikacyjny wychowania do życia w rodzinie.

Systematycznie pogłębiała wiedzę, doskonaliła swoje umiejętności, rozwijała zainteresowania, zarówno dydaktyczne, jak i organizacyjne. Ukończyła studia podyplomowe z zakresu Organizacji i Zarządzania Oświatą oraz nauczania informatyki.  Przez 10 lat była  opiekunem Samorządu Uczniowskiego, wspierając rozwój samorządności uczniowskiej.

            Uzyskała stopień awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego nadany przez Dolnośląskiego Kuratora Oświaty.

Od 1 września 2002 r. do 31 sierpnia 2008 r. pełniła funkcję wicedyrektora Gminnej Szkoły Podstawowej im. Henryka Sienkiewicza w Siekierczynie. 1 września 2008 r. została dyrektorem Gminnej Szkoły Podstawowej w Siekierczynie. W roku szkolnym 2013/2014,                 w związku z reorganizacją struktury oświaty na terenie Gminy Siekierczyn, została dyrektorem pełniącym obowiązki w Szkole Podstawowej i Gimnazjum  w Siekierczynie.

Szkoła w Siekierczynie, w której spędziła całe swoje życie zawodowe, była dla  niej nie tylko miejscem pracy, to także szkoła, której jest absolwentką. Zna ją jako uczeń, nauczyciel i dyrektor.

      Tworzyła historię i kultywowała tradycje szkoły. Rok rocznie organizowała,  wraz z całą społecznością szkolną, Święto Szkoły, uroczystości szkolne i lokalne. Kierowała licznymi projektami edukacyjnymi. Kładła nacisk na pracę z uczniem z trudnościami oraz uczniem zdolnym w ramach Programu Wspierania Uzdolnień Ucznia. Motywowała uczniów do wytężonej pracy, nagradzając osiągnięcia uczniów w różnych dziedzinach szkolną nagrodą „Litwosa”, przyznając tytuł Ucznia i Absolwenta Roku. Promowała osiągnięcia uczniów w lokalnej gazetce i stronie internetowej szkoły.

     Praca Pani Anny Skowrońskiej była wysoko oceniana przez przełożonych. Wielokrotnie otrzymywała nagrody, przSiekierczyńska szkoła żegna i dziękuje Pani Dyrektor Annie Skowrońskiejyznawane przez władze lokalne i oświatowe. Zawsze otrzymywała wyróżniającą ocenę pracy.

    Panią Anię cechują wysokie umiejętności interpersonalne, które pozwalały jej  w sposób efektywny zarządzać zespołem, a jej wiedza merytoryczna - kierować przebiegiem procesu dydaktyczno-wychowawczego. To osoba kreatywna, komunikatywna, zorganizowana   a jednocześnie otwarta na innych i empatyczna.

    Człowiek jest cząstką  wspólnoty i we wspólnocie jest jego siła. Pani  Skowrońska przynależała  do wspólnoty tej szkoły przez ponad 40 lat.

         Traktowała pracę, jako służbę tej szkole - naszej szkole.
Liczne sukcesy  jakie odnosiła społeczność szkolna, były udziałem Pani
Ani i zespołu, którym umiejętnie kierowała i zarządzała. Razem budowaliśmy dobry wizerunek naszej szkoły.
        Zarówno my, nauczyciele, jak i pracownicy obsługi i administracji, mieliśmy  to szczęście, że pracowaliśmy z osobą, która potrafiła połączyć wykonywanie swoich codziennych obowiązków z pasją. Dyrektora, który każdego dnia pracę zaczynał jako pierwszy, a kończył ostatni. Dyrektora, który troszczył się o szkołę, mówiąc: „Ja się martwię…” Tej troski na pewno będzie nam brakowało. Dyrektora, który zawsze miał świadomość tego, że „dyrektorem się bywa, a człowiekiem się jest”.

        Postaramy się kontynuować pracę zgodnie z koncepcją, którą wypracowywała Pani  z nami przez te wszystkie lata. Tak, wiemy, wiemy… i będziemy pamiętać: Projekty mają być twórcze, lekcje mają aktywizować dzieci, współpraca z rodzicami jest bardzo istotna, dyżury należy pełnić sumiennie, należy dbać o integrację klas, prace klasowe mają być przemyślane, podstawę programową należy bacznie realizować itd., itd. Teraz dość! Niech już się martwią Pani następcy.

        Kiedy kończy się pewien etap życia, zaczyna się coś nowego. Warto cieszyć się  tym co mija i pisać życia ciąg dalszy. Trafnie Wisława Szymborska napisała, iż „księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie”. Zawsze jeszcze można coś sensownego przeżyć  i dopisać do swojego życiorysu.                                                                                                                               

        W życiu najtrudniejsze są pożegnania. Dziękujemy za wiele lat wspólnej pracy,  za wszystkie rady, mądrość i wsparcie, za poświęcenie i oddanie, wielką pasję  i trud,  za dobre serce,  życzliwe zarówno dla uczniów, jak i dla nas - koleżanek i kolegów. Wyrażamy także nadzieję, że nie zapomni Pani o nas i podobnie jak my wszyscy, będzie dobrze wspominać spędzone tutaj chwile. Zapewniamy, że będzie Pani u nas zawsze mile widzianym gościem.

 Dziękujemy za wszystko! 

 

            Przesyłamy poetycką dedykację:

„Nie, nic się nie kończy:
nie kończy się niebo,
nie kończy się ziemia.
Nie kończą się drogi, pola i morza.
Dlatego idź przed siebie –
Idź! Odważnie stawiaj kroki.”

Z okazji przejścia na zasłużony odpoczynek życzymy:
Zdobywania nowych wspomnień, poprzez cudowne podróże, wyjazdy,
Zdrowia, dzięki któremu będzie to możliwe do zrealizowania,
Zachowania cudownych i prawdziwych przyjaźni.

 

 

 

 

                    Z wyrazami szacunku i wdzięczności

                                                                              koleżanki i koledzy oraz uczniowie                            

Szkoły Podstawowej im. Henryka Sienkiewicza